IV Niedziela Wielkanocna – B
J 10, 11-18
Zapewne wiele stwierdzeń mogłoby wyjaśnić prawdę,
że Jezus jest Dobrym Pasterzem.
W Ewangelii na dziś
wybrzmiewają mocno trzy takie stwierdzenia:
Dobry Pasterz ŻYCIE SWOJE ODDAJE ZA OWCE,
Dobry Pasterz ZNA SWOJE OWCE,
Dobry Pasterz ZNA OJCA.
Takim – potrójnie dobrym – Pasterzem
jest Jezus dla mnie.
Takim Go poznaję.
Pytanie: czy mogą Go TAKIM poznać inni,
widząc TAK dobrego pasterza we mnie?
Czy ludzie mogą dostrzec,
że wiele dla nich tracę?
Że się poświęcam,
że mi na nich zależy,
że dbam o nich bardziej niż o siebie?
Czy może jest odwrotnie?
Czy mogą doświadczać tego,
że znam ich,
bo spędzam z nimi czas,
buduję przyjazne, serdeczne relacje,
rozmawiam tak często, jak tylko można,
próbując ich lepiej rozumieć?
Czy raczej wolę zasłonić się słupkami statystyk
i danymi z ksiąg parafialnych?
Czy mogą zobaczyć we mnie przyjaciela Boga,
księdza, który poznał Ojca
i jednocześnie wciąż próbuje Go poznać lepiej?
Czy mogą odczuć entuzjazm i radość
płynące z autentycznie przeżywanej bliskości Pana,
czy też bardziej przypominam urzędnika instytucji Kościelnej,
„odprawiającym” co trzeba i kiedy trzeba dlatego, że trzeba?
***
Jezu, Pasterzu po trzykroć dobry,
który znasz mnie dobrze i wiesz, jaki jestem,
uczyń mnie pasterzem choć trochę dobrym,
by przeze mnie inni mogli poznać wielką dobroć Twoją!
Ks. Michał Łukasik – Centrum Formacji Misyjnej.