Niedziela Męki Pańskiej – B
Mk 14, 1 – 15, 47
Wsłuchując się w opis Męki Pańskiej
śledzimy historię Jezusowych strat:
Jezus traci Judasza, który Go wydaje,
traci Piotra, który Go zdradza,
traci swych uczniów, którzy Go opuszczają i uciekają,
traci swój naród, który Go odrzuca,
traci resztki autorytetu, gdy szydzą z Niego żołnierze i przechodnie,
w końcu traci życie.
Traci wszystko po kolei.
Ale tylko na chwilę.
Bo – jak sam mówił – kto godzi się tracić, zachowuje!
***
Bardzo ciekawe,
że w tę historię Jezusowych strat
wprowadza nas dziś epizod z Betanii,
z domu Szymona Trędowatego:
tam pewna kobieta
też zgodziła się na stratę czegoś cennego:
namaściła Jezusową głowę cennym olejkiem,
bardzo drogim.
Oskarżona o marnotrawstwo
okazała się najmądrzejszą spośród tam obecnych.
Ona już znała Bożą logikę cennej straty:
kto godzi się tracić, zachowuje!
Pięknie przygotowała
nie tylko Jezusowe ciało na pogrzeb,
nie tylko siebie na dobre przeżycie wydarzeń, które miały nadejść,
ale i nas na przyjęcie logiki cennych strat,
logiki Ewangelii, którą dziś
– zgodnie z zapowiedzią Jezusa –
głosi się po całym świecie.
***
Może i mnie potrzeba zgodzić się na stratę
czegoś dziś tak ważnego i cennego – CZASU,
by w tych świętych dniach Wielkiego Tygodnia
„zmarnować” go dla Jezusa.
Nie tylko zajmując się
takimi czy innymi przygotowaniami do świąt,
ale nade wszystko
spędzając czas z Nim!
Ks. Michał Łukasik – Centrum Formacji Misyjnej.