XVI Niedziela Zwykła – C
Rdz 18, 1-10a; Łk 10, 38-42
Znamy to powiedzenie
mówiące o tym,
że każdy gość,
który zawita do domu,
przynosi ze sobą Boże błogosławieństwo:
„Gość w dom – Bóg w dom”.
Ale prawda jest taka,
że Bóg chce gościć w naszych domach stale, na co dzień,
nie tylko wtedy, gdy ktoś przyjdzie…
Chce, by Jego obecność była dostrzegana i celebrowana.
Chce naznaczać swoją obecnością przestrzenie,
w których mieszkamy poprzez święte znaki:
krzyż wiszący na ścianie, obraz…
Bóg chce podejmować z mieszkańcami dialog na modlitwie,
chce przemawiać przez odczytywane w domu teksty Biblii,
chce błogosławić rodzinne spotkania
i codzienne – nawet najprostsze – obowiązki…
Gdy dziś słuchamy słowa Bożego,
możemy kontemplować piękne postawy pięknych ludzi:
Abrahama, Sary, Marty, Marii,
którzy – każda z tych osób na swój sposób –
próbują godnie przyjąć Boga w swoim domu.
Myślę sobie przy tej okazji,
czy mój dom, moje mieszkanie,
jest miejscem,
w którym Boża obecność jest zauważalna, pielęgnowana?
Czy Bóg prawdziwie gości w moim domu
i czy jest godnie przyjmowany?
A może jest tak,
że zostawiam Mu przestrzeń tylko w kościele, w świątyni,
ale w moim domu jest Gościem nieproszonym?
Czy nie jest tak,
że mój dom jest otwarty na wielu innych gości,
ale akurat przed Nim chcę go jakoś zamknąć?
Nade wszystko jednak chcę się dziś pomodlić,
bym dla tego niezwykłego Gościa,
miał zawsze otwarte drzwi mojego serca!
Ks. Michał Łukasik – wikariusz parafii pw. Matki Bożej Szkaplerznej w Szymbarku.